چند روزیست که این جملهٔ دکتر شریعتی بسیار بر سر زبانها افتاده که " ترجیح میدهم با کفشهایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا اینکه در مسجد بنشینم و به کفشهایم فکر کنم". جملهٔ بسیار عمیقیست. در بسیاری از مسائل هم میشود تعمیمش داد. مثلا امروز بسیاری از دوستان روزه دارم را دیدم که بیحال بودند و منتظر افطار. ناخوداگاه یاد همین جمله افتادم. فکر کردم که این جمله اگر قرار بود برای روزه داری گفته شود چطور میشد. شاید اینگونه: ترجیح میدهم سیر باشم و به روز فکر کنم تا اینکه روزه باشم و به شب فکر کنم
حرف شریعتی را حفظ می کنی ولی معنی آنرا نمی فهمی.
ReplyDeleteمنظور او قطع تعلقات بود این تشبیه تو چه ربطی به این مفهوم داشت؟
البته دوستان روزه دار شما هم یحتمل معتقد به جمله ای شبیه به این هستند که "ترجیح میدهم گرسنه باشم و امر پروردگارم را اطاعت کرده باشم تا اینکه سیر باشم و در نافرمانی او به سر برم "
ReplyDeleteيَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ [٢:١٨٣]
ای اهل ایمان، بر شما هم روزه واجب گردید چنانکه امم گذشته را فرض شده بود، و این دستور برای آن است که پاک و پرهیزکار شوید.
بدیهیه که موضوع قرابت زیادی با باور داشتن/نداشتن پیدا میکنه
بسیار عالی بود
ReplyDeleteهر کسی قرار نیست معنی جملات فلسفی رو بفهمه
ممنون